top of page
    Υπενθύμηση    /   Α Reminder    

Χυδαία υποκείμενα, υποχείρια - υποχωρούν

δίχως υποψίες... συνωμοσίας,

και σκιάζουν ξανά 

τη νοουσία που διαχέεται προς τα έξω. Επικίνδυνο.

 

Λαβηρυνθόκαμπος - γκρεμός,

μαγεμένος βαδίζοντας σαν προς σε ολοκλήρωση 

μα καταδικασμένος λυγίζοντας

αγγίζοντας με αργόσυρτα κομμένα χέρια, 

σου φαίνεται Άγαλμα το Τέλμα.

 

Επιβαρύνθηκες εκ των έξω.

Διαβρώθηκες και πληγώθηκες εκ των έσω

και αποχώρισες... 

σε ξένους τόπους ανδρώθηκες, απομακρισμένα και απόκρυφα

ακολουθώντας νήμα-ονειροσχήμα,  φανερώθηκες

στον βαθύτερο εαυτό σου. Αποστάτης. 

 

Πατώντας-παραπατώντας πηγαίνοντας 

προς τα κομμάτια του κατακερματισμένου Εγώ σου, 

αυτά επανασυνδέονται σε Κατασκεύασμα Ουράνιο 

βασισμένο στο - και αντικατοπτρισμένο από - 

Υπόγειο Απύθμενο...

θέτοντας έτσι το χαμηλό και το υψηλό

σε σχέση ισοδύναμη, σαν εκκρεμές παλλόμενο ρυθμικά...

κάποτε νωχελικά, κάποτε εξοντωτικά 

και πάντα αποπλανημένα...

Χωρισμένα και ενωμένα ταυτόχρονα από

το μεμβρανο-καθρέφτη του Ορίζοντα,

που γέρνοντας ενίοτε ακόμα και αυτός 

οριοθέτησε τους περιορισμούς του ως προς το Στερέωμα.

Περιπλανώμενος  στην επιφάνειά του πλέον ως Μυθικό Υπόμνημα,

γήινο απόσταγμα γενεών και αιώνων... αμνημονεύτων χρόνων,

Από καταρρακωμένος, ανασκευασμένος και αναβαθμισμένος πλέον επιστρέφοντας

ως ανθρωπόμορφος εξωγήινος να διηγηθείς την ιστορία σου 

σε αυτούς που δεν τόλμησαν ακόμα να γράψουν τι δική τους...

 

Καθοδηγητικά και ακάθεκτα συνεχίζεις να πορεύεσαι, 

διασχίζοντας το κοσμικό στερέωμα

Χαρτογραφώντας λεπτομερώς το τοπίο, 

με κεντητή ψυχο-κλωστή σε ονειρικό πανί

υφασμένο από μαλλιά αγγέλων 

που γνώριζαν το μέλλον,

που όταν μάζευαν γύρο τους κόκκινα σύννεφα και κεραυνούσαν βροχή 

ανελέητη το αίμα (που λέκιαζε και σένα) 

και προσωρινά έκοβαν

την πείνα δαιμόνων. 

bottom of page